مرا به دشت

و یا به کوه که فریاد را دهد پژواک

                                          کشانده و بسپارید

که از سکوت,زبان کشیده ام در کام

صلابتی به سخن نیست

دگر ز پچپچه کنج خانه دلتنگم.

                                                                                                 اسماعیل رها