پیچیده دوباره عطر نیلوفری ات
یک باغ پر از ترانه ی مادری ات
آنقدر لطیف مثل گل هستی که
پروانه نشسته گوشه ی روسری ات
××××
عمریست درختی سر راهت هستم
من شاهد بغض و اشک و آهت هستم
هر قدر دلت خواست برویم بنویس
امروز دگر تخته سیاهت هستم
نوشته شده توسط
زهرا
92/7/6:: 6:8 عصر
|
() نظر
